عوامل تضییع وقت
1-تسویف یا امروز و فردا کردن
امام علی(ع) می فرمایند:«من اخر الفرصه عن وقتها فلیکن علی ثقه من فوتها.» هرکه فرصت را از وقتش ، عقب اندازد، باید به از دست رفتن آن فرصت اطمینان داشته باشد.
امام باقر(ع) می فرمایند:از کوتاهی کردن به هنگام فراهم بودن فرصت بپرهیز؛زیرااین عرصه نوسانی را در بردار که برای صاحبانش زیان بار است.
2-غفلت از مرگ
کسی که از مرگ غافل است،ارزش وقت را غنیمت نمی شمارد.امام علی (ع) می فرمایند:خوشا به حال کسی که اجل را پیش تازد(به فکر مرگ ومهیا ی آن باشد)،مهلت چند روزه را غنیمت شمرد واز کردار نیک توشه بردار.
3-بیکاری
انسان های بیکار به هیچ فعالیتی مشغول نیستندو هرلحظه در حال از دست دادن فرصت هستند.امام علی (ع) می فرمایند:وقت اگر بیهوده بگذرد،مقت است مقت با سکون وقاف به معنای چیزی که موجب خشم و بیزاری و تنفر است.
4-اشتغال به کارهای غیر مهم
انسان باید هرکاری را با توجه کثرت اهمیت آن انجام دهدواز طرفی در این دنیا آندر کار مهم واساسی هست که انسان به کارهای کم فائده نپردازد.امام علی (ع) می فرمایند
خوشا به حال کسی که همه همتش مصروف کاری باشد که اورا به کار آید و تمام کوشش را برای چیزی قرار دهد که اورا فردای قیامت از آتش دوزخ رهایی بخشد.
5-خواب زیاد
امام باقر(ع) می فرمایند:چهار چیز است که مقدار کم آن ها هم بسیار است ؛آتش،خواب،بیماری،دشمنی.
ادامه دارد…….